پس از هجرت امامرضا (ع) به خراسان، فاطمه معصومه (س)،خواهر آن حضرت در سال 201 قمری به طلب ایشان از مدینه حرکت نمود و هنگامی که به ساوه رسید، بیمار شد و از خادمش خواست او را به قم برد.
حضرت معصومه (س)، آن جا در منزل موسی بن خزرج اشعری میهمان بود تا این که پس از 17روز درگذشت و موسی بن خزرج او را در زمینی متعلق به خودش، مشهور به <<بابلان>> دفن نمود و بر سر قبر او با بوریا سایبان ساخت و پس از آن زینب، دختر امام جواد(ع)بر روی آن بقعه ای برپا ساخت.
در برخی منابع متأخر، از همراهی برخی علویان و همچنین برادران حضرت معصومه (س) با ایشان در سفر به خراسان سخن به میان آمده است. اما منابع متقدم انساب و تاریخ به این موضوع اشاره ای نکرده اند.
در منابع حدیثی از حضرت رضا (ع)دربارۀ زیارت قبر فاطمه معصومه (س) بیان شده که چنین است: حدثنا علي بن إبراهيم بن هاشم عن أبيه عن سعد بن سعد قال: سألت أباالحسن الرضا (ع) عن زيارة فاطمة بنت موسى بن جعفر، فقال: من زارها فله الجنه . از سعد بن سعد مروى است كه گفت: از حضرت ابى الحسن الرضا (ع) سؤال كردم از زيارت قبر فاطمه دختر موسى بن جعفر(ع) در شهر قم فرمود: هر گاه كسى آن معصومه را زيارت كند، بهشت از براى او است.
از حضرت معصومه(س) احادیثی در کتب روایی شیعه موجود است. از جمله حدیث پیامبر (ص) که فرمود: <<من کنت مولاه فعلی مولاه>>و حدیث دیگر از پیامبر (ص) که خطاب به امام علی (ع) فرمود:<<انت منی بمنزله هارون من موسی>>.
نویسنده: دکتر سیدحسن حسینی، پژوهشگر گروه سادات و مفاخربنیاد پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوی