- آستان رضا(ع)، مهیای جشنهای میلاد ابنالرضا(ع).....
- دهه فجرمبارک.....
- خواهری که به مشهد نرسید..........سلام بر امام خراسان
- به تو از دورسلام..................
- به تواز دور سلام....
- خادم امام رضا(ع)
- تولیت آستان قدس رضوی در مرکز نگهداری از کودکان بی سرپرست حضور یافت
- تولیت آستان قدس رضوی در دیدار وزیر آموزش و پرورش:.........................
- سامانه ي ارتباط زائران
آخرین مطالب
امکانات وب
عواقب رویگردانى از قرآنrlm; از نگاه امام جواد علیه السلام
خداوند در این کتاب،گنجینهrlm; هاى معارفو رازهاى سر به مهر حقایق، راه و روشrlm; هاى سعادت و دستورالعمل rlm;هاى هدایت و تشریع را به ودیعت نهاده است. قرآن، راهنماست و چراغ راه، شفاست و درمان، براى همه مردم و بخصوص براى مؤمنان. خداوند در آیه 577، سوره یونس مى rlm;فرماید: <<یا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَتْکُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْrlm; رَبِّکُمْrlm; وَ شِفاءٌ لِما فِی الصُّدُورِ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ/ اى مردم! اندرزى از سوى پروردگارتان براى شما آمده، و درمان آنچه در سینه rlm;هاست، و هدایت و رحمت براى مؤمنان>>.
پس علاقه rlm;مندان به قرآن باید قدر این نعمت بزرگ را که مایه سعادت دنیا و آخرت است دانسته، در عمل به احکام دینیه و دستورات اخلاقیه آن اقدام نموده و در نشر آن کوشش کنند. چنانچه مردم از آیات قرآنى که در دسترس آنان است رویگردان شوند از درک حقایق و معارف آن، خود را بىrlm; بهره نموده و در صحنه قیامت بار سنگینى بر دوش مى rlm;کشند و به صورت محروم از رحمت، محشور خواهد شد. خداوند در این باره می فرماید: <<مَنْ اعْرَضَ عَنْهُ فَانَّهُ یَحْمِلُ یَوْمَ الْقِیامَةِ وِزْراً خالِدینَ فیهِ وَ ساءَ لَهُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ حِمْلًا/ کسانى که از آن (قرآن) روى بگردانند روز قیامت بار سنگینى بر دوش مى rlm;کشند در حالى که جاودان، در آن خواهند بود و بد بارى است براى آنها در روز قیامت>> (طه/ 100 و 101)
اعراض به اصطلاح، پشت پا زدن و ترک عمل به آن است بر کسى صادق است که دستورات قرآن را عمل نکند مثلا یکى از دستورات قرآن حجاب است بىrlm; حجابى اعراض از او است، یکى نماز است یکى روزه است و غیر اینها.
عیاشى در ذیل حدیثى روایت نموده از حضرت امیر المؤمنین علیه السلام فرمود: شنیدم رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله فرمود: جبرئیل نازل شد بر من و گفت: <<سَیَکُونُ فِی أُمَّتِکَ فِتْنَةٌ قُلْتُ فَمَا الْمَخْرَجُrlm; مِنْهَا فَقَالَ کِتَابُ اللَّهِ فِیهِ بَیَانُ مَا قَبْلَکُمْ مِنْ خَیْرٍ وَ خَبَرُ مَا بَعْدَکُمْ وَ حُکْمُ مَا بَیْنَکُمْ وَ هُوَ الْفَصْلُ لَیْسَ بِالْهَزْلِ مَنْrlm; وَلِیَهُ مِنْ جَبَّارٍ فَعَمِلَ بِغَیْرِهِ قَصَمَهُ اللَّهُ وَ مَنِ الْتَمَسَ الْهُدَى فِی غَیْرِهِ أَضَلَّهُ اللَّهrlm;.../ به زودى فتنه rlm;اى در میان شما ظاهر مىrlm; شود، عرض کردم اى رسول خدا! راه نجات از آن چیست؟ فرمود: قرآن است که اخبار پیشینیان و آیندگان و داورى میان شما در آن است، آن کلامى است که حق را از باطل جدا مى rlm;کند، جدى است و شوخى نیست، هر ستمگری آن را ترک کند خداوند او را درهم مى rlm;شکند و هر کس هدایت را در غیر آن جستجو کند خداوند گمراهش مى rlm;سازد>> (تفسیر عیاشی جrlm;1 ج 3 فی فضل القرآن).
امام نهم،حضرت جواد علیه السلامنیز در نامه ای که به سعد الخیر نوشت عاقبت رویگردانی از قرآن را اینگونه بیان کرده است:
<<کُلُrlm; أُمَّةٍ قَدْ رَفَعَrlm; اللَّهُ عَنْهُمْ عِلْمَ الْکِتَابِ حِینَ نَبَذُوهُ وَ وَلَّاهُمْ عَدُوَّهُمْ حِینَ تَوَلَّوْهُ>>
هر جماعتى چون کتاب (قرآنrlm;) را کنار نهند، خدا علم کتاب را از ایشان مىrlm; گیرد و چون دشمن خود را دوست بدارند، او را بر آنان فرمانروا خواهد کرد.
سپس ایشان به دو نمونه از نمونهrlm; هاى رویگردانی از قرآن اشاره می کنند:
نمونه نخست: اداء حروف و تغییر دادن حدود آن
<<وَ کَانَ مِنْ نَبْذِهِمُ الْکِتَابَ أَنْ أَقَامُوا حُرُوفَهُ وَ حَرَّفُوا حُدُودَهُ فَهُمْ یَرْوُونَهُ وَ لَا یَرْعَوْنَهُ وَ الْجُهَّالُ یُعْجِبُهُمْ حِفْظُهُمْ لِلرِّوَایَةِ وَ الْعُلَمَاءُ یَحْزُنُهُمْ تَرْکُهُمْ لِلرِّعَایَةِ>>
از نمونه rlm;هاى کنار نهادن قرآن، آن است که حروف آن را (به هنگام خواندن) درست ادا کنند و حدود آن را تغییر دهند؛ قرآن را مى rlm;خوانند ولى احکامش را مراعات نمىrlm; کنند و نادانان به جهت آنکه الفاظ را حفظ کردهrlm; اند دلخوشند و علما به جهت آنکه (حقایق و احکام آن را) رعایت نکرده rlm;اند اندوهگینند.
نمونه دوم: واگذاری تفسیر قرآن به ناآگاهان
<<وَ کَانَ مِنْ نَبْذِهِمُ الْکِتَابَ أَنْ وَلَّوْهُ الَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَrlm; فَأَوْرَدُوهُمُ الْهَوَى وَ أَصْدَرُوهُمْ إِلَى الرَّدَى وَ غَیَّرُوا عُرَى الدِّینِ ثُمَّ وَرَّثُوهُ فِی السَّفَهِ وَ الصِّبَا فَالْأُمَّةُ یَصْدُرُونَ عَنْ أَمْرِ النَّاسِ بَعْدَ أَمْرِ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى وَ عَلَیْهِ یُرَدُّونَ فَ بِئْسَ لِلظَّالِمِینَrlm; بَدَلًا وَلَایَةُ النَّاسِ بَعْدَ وَلَایَةِ اللَّهِrlm; وَ ثَوَابُ النَّاسِ بَعْدَ ثَوَابِ اللَّهِ وَ رِضَا النَّاسِ بَعْدَ رِضَا اللَّهِ فَأَصْبَحَتِ الْأُمَّةُ کَذَلِکrlm;>> (کافی چاپ إسلامیه جrlm;8 ص 53 رسالة أبی جعفر ع إلى سعد الخیر).
نمونه دیگر از کنار نهادن قرآن آن است که کار (بیان و تفسیر آن را) به دست کسانى مى rlm;سپرند که علم آن را ندارند، این است که آنان را به پیروى هواى نفس وامىrlm;دارند و به پستى مى rlm;کشانند، دستگیرهrlm; هاى دین را تغییر مىrlm; دهند و کتاب خدا را به دست سفیهان و کودکان مى rlm;سپارند؛ در اینجا است که مردم به جاى آنکه به فرمان خدا کار کنند، به فرمان چنین کسانى کار مىrlm; کنند و این براى کسانى که این گونه ستمى روا داشتند، بد نتیجه rlm;اى است، یعنى: دوستى مردم به جاى دوستى خدا، و پاداش مردم به جاى پاداش خدا، و خرسندى مردم به جاى خرسندى خدا! پس (در چنین احوالى است) که امت بدین صورت (که گفته شد) در مىrlm; آید.
این محروم کردن مردم از آشنایى با مفسران واقعى قرآن، نتایج شوم خود را بر جاى گذاشت و آن خزانه علم را مُهر شده به پشت پرده غیبت برد. با این زمینه خالى از مفسران حقیقى قرآن، بسیارى از جاهلان و نااهلانrlm; دست به کار تفسیر قرآن و بیان معانى آن شدند، تا آنجا که گاهى به عنوان بیان باطن آن عرض اندام مىrlm; کردند. باز هم لطف خداوند شامل حال مؤمنین حقیقى شد که ائمه علیهم السلام، خزانه داران علم الهى هر از چند گاهى در فرصت rlm;هاى مناسب آن پارچه در هم پیچیده مهر شده را باز مىrlm; کردند و کلماتى اطمینان دهنده بر قلبrlm; ها از آن مىrlm; خواندند و دریچهrlm; هاى کوچکى از قرآن به روى ما باز مى rlm;کردند.
یادداشت: سید مهدی سیدمرادی
پس علاقه rlm;مندان به قرآن باید قدر این نعمت بزرگ را که مایه سعادت دنیا و آخرت است دانسته، در عمل به احکام دینیه و دستورات اخلاقیه آن اقدام نموده و در نشر آن کوشش کنند. چنانچه مردم از آیات قرآنى که در دسترس آنان است رویگردان شوند از درک حقایق و معارف آن، خود را بىrlm; بهره نموده و در صحنه قیامت بار سنگینى بر دوش مى rlm;کشند و به صورت محروم از رحمت، محشور خواهد شد. خداوند در این باره می فرماید: <<مَنْ اعْرَضَ عَنْهُ فَانَّهُ یَحْمِلُ یَوْمَ الْقِیامَةِ وِزْراً خالِدینَ فیهِ وَ ساءَ لَهُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ حِمْلًا/ کسانى که از آن (قرآن) روى بگردانند روز قیامت بار سنگینى بر دوش مى rlm;کشند در حالى که جاودان، در آن خواهند بود و بد بارى است براى آنها در روز قیامت>> (طه/ 100 و 101)
اعراض به اصطلاح، پشت پا زدن و ترک عمل به آن است بر کسى صادق است که دستورات قرآن را عمل نکند مثلا یکى از دستورات قرآن حجاب است بىrlm; حجابى اعراض از او است، یکى نماز است یکى روزه است و غیر اینها.
عیاشى در ذیل حدیثى روایت نموده از حضرت امیر المؤمنین علیه السلام فرمود: شنیدم رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله فرمود: جبرئیل نازل شد بر من و گفت: <<سَیَکُونُ فِی أُمَّتِکَ فِتْنَةٌ قُلْتُ فَمَا الْمَخْرَجُrlm; مِنْهَا فَقَالَ کِتَابُ اللَّهِ فِیهِ بَیَانُ مَا قَبْلَکُمْ مِنْ خَیْرٍ وَ خَبَرُ مَا بَعْدَکُمْ وَ حُکْمُ مَا بَیْنَکُمْ وَ هُوَ الْفَصْلُ لَیْسَ بِالْهَزْلِ مَنْrlm; وَلِیَهُ مِنْ جَبَّارٍ فَعَمِلَ بِغَیْرِهِ قَصَمَهُ اللَّهُ وَ مَنِ الْتَمَسَ الْهُدَى فِی غَیْرِهِ أَضَلَّهُ اللَّهrlm;.../ به زودى فتنه rlm;اى در میان شما ظاهر مىrlm; شود، عرض کردم اى رسول خدا! راه نجات از آن چیست؟ فرمود: قرآن است که اخبار پیشینیان و آیندگان و داورى میان شما در آن است، آن کلامى است که حق را از باطل جدا مى rlm;کند، جدى است و شوخى نیست، هر ستمگری آن را ترک کند خداوند او را درهم مى rlm;شکند و هر کس هدایت را در غیر آن جستجو کند خداوند گمراهش مى rlm;سازد>> (تفسیر عیاشی جrlm;1 ج 3 فی فضل القرآن).
امام نهم،حضرت جواد علیه السلامنیز در نامه ای که به سعد الخیر نوشت عاقبت رویگردانی از قرآن را اینگونه بیان کرده است:
<<کُلُrlm; أُمَّةٍ قَدْ رَفَعَrlm; اللَّهُ عَنْهُمْ عِلْمَ الْکِتَابِ حِینَ نَبَذُوهُ وَ وَلَّاهُمْ عَدُوَّهُمْ حِینَ تَوَلَّوْهُ>>
هر جماعتى چون کتاب (قرآنrlm;) را کنار نهند، خدا علم کتاب را از ایشان مىrlm; گیرد و چون دشمن خود را دوست بدارند، او را بر آنان فرمانروا خواهد کرد.
سپس ایشان به دو نمونه از نمونهrlm; هاى رویگردانی از قرآن اشاره می کنند:
نمونه نخست: اداء حروف و تغییر دادن حدود آن
<<وَ کَانَ مِنْ نَبْذِهِمُ الْکِتَابَ أَنْ أَقَامُوا حُرُوفَهُ وَ حَرَّفُوا حُدُودَهُ فَهُمْ یَرْوُونَهُ وَ لَا یَرْعَوْنَهُ وَ الْجُهَّالُ یُعْجِبُهُمْ حِفْظُهُمْ لِلرِّوَایَةِ وَ الْعُلَمَاءُ یَحْزُنُهُمْ تَرْکُهُمْ لِلرِّعَایَةِ>>
از نمونه rlm;هاى کنار نهادن قرآن، آن است که حروف آن را (به هنگام خواندن) درست ادا کنند و حدود آن را تغییر دهند؛ قرآن را مى rlm;خوانند ولى احکامش را مراعات نمىrlm; کنند و نادانان به جهت آنکه الفاظ را حفظ کردهrlm; اند دلخوشند و علما به جهت آنکه (حقایق و احکام آن را) رعایت نکرده rlm;اند اندوهگینند.
نمونه دوم: واگذاری تفسیر قرآن به ناآگاهان
<<وَ کَانَ مِنْ نَبْذِهِمُ الْکِتَابَ أَنْ وَلَّوْهُ الَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَrlm; فَأَوْرَدُوهُمُ الْهَوَى وَ أَصْدَرُوهُمْ إِلَى الرَّدَى وَ غَیَّرُوا عُرَى الدِّینِ ثُمَّ وَرَّثُوهُ فِی السَّفَهِ وَ الصِّبَا فَالْأُمَّةُ یَصْدُرُونَ عَنْ أَمْرِ النَّاسِ بَعْدَ أَمْرِ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى وَ عَلَیْهِ یُرَدُّونَ فَ بِئْسَ لِلظَّالِمِینَrlm; بَدَلًا وَلَایَةُ النَّاسِ بَعْدَ وَلَایَةِ اللَّهِrlm; وَ ثَوَابُ النَّاسِ بَعْدَ ثَوَابِ اللَّهِ وَ رِضَا النَّاسِ بَعْدَ رِضَا اللَّهِ فَأَصْبَحَتِ الْأُمَّةُ کَذَلِکrlm;>> (کافی چاپ إسلامیه جrlm;8 ص 53 رسالة أبی جعفر ع إلى سعد الخیر).
نمونه دیگر از کنار نهادن قرآن آن است که کار (بیان و تفسیر آن را) به دست کسانى مى rlm;سپرند که علم آن را ندارند، این است که آنان را به پیروى هواى نفس وامىrlm;دارند و به پستى مى rlm;کشانند، دستگیرهrlm; هاى دین را تغییر مىrlm; دهند و کتاب خدا را به دست سفیهان و کودکان مى rlm;سپارند؛ در اینجا است که مردم به جاى آنکه به فرمان خدا کار کنند، به فرمان چنین کسانى کار مىrlm; کنند و این براى کسانى که این گونه ستمى روا داشتند، بد نتیجه rlm;اى است، یعنى: دوستى مردم به جاى دوستى خدا، و پاداش مردم به جاى پاداش خدا، و خرسندى مردم به جاى خرسندى خدا! پس (در چنین احوالى است) که امت بدین صورت (که گفته شد) در مىrlm; آید.
این محروم کردن مردم از آشنایى با مفسران واقعى قرآن، نتایج شوم خود را بر جاى گذاشت و آن خزانه علم را مُهر شده به پشت پرده غیبت برد. با این زمینه خالى از مفسران حقیقى قرآن، بسیارى از جاهلان و نااهلانrlm; دست به کار تفسیر قرآن و بیان معانى آن شدند، تا آنجا که گاهى به عنوان بیان باطن آن عرض اندام مىrlm; کردند. باز هم لطف خداوند شامل حال مؤمنین حقیقى شد که ائمه علیهم السلام، خزانه داران علم الهى هر از چند گاهى در فرصت rlm;هاى مناسب آن پارچه در هم پیچیده مهر شده را باز مىrlm; کردند و کلماتى اطمینان دهنده بر قلبrlm; ها از آن مىrlm; خواندند و دریچهrlm; هاى کوچکى از قرآن به روى ما باز مى rlm;کردند.
یادداشت: سید مهدی سیدمرادی
برچسب ها:میلاد نور
عواقب رویگردانى از قرآنrlm; از نگاه امام جواد علیه السلام
خداوند در این کتاب،گنجینهrlm; هاى معارفو رازهاى سر به مهر حقایق، راه و روشrlm; هاى سعادت و دستورالعمل rlm;هاى هدایت و تشریع را به ودیعت نهاده است. قرآن، راهنماست و چراغ راه، شفاست و درمان، براى همه مردم و بخصوص براى مؤمنان. خداوند در آیه 577، سوره یونس مى rlm;فرماید: <<یا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَتْکُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْrlm; رَبِّکُمْrlm; وَ شِفاءٌ لِما فِی الصُّدُورِ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ/ اى مردم! اندرزى از سوى پروردگارتان براى شما آمده، و درمان آنچه در سینه rlm;هاست، و هدایت و رحمت براى مؤمنان>>.
پس علاقه rlm;مندان به قرآن باید قدر این نعمت بزرگ را که مایه سعادت دنیا و آخرت است دانسته، در عمل به احکام دینیه و دستورات اخلاقیه آن اقدام نموده و در نشر آن کوشش کنند. چنانچه مردم از آیات قرآنى که در دسترس آنان است رویگردان شوند از درک حقایق و معارف آن، خود را بىrlm; بهره نموده و در صحنه قیامت بار سنگینى بر دوش مى rlm;کشند و به صورت محروم از رحمت، محشور خواهد شد. خداوند در این باره می فرماید: <<مَنْ اعْرَضَ عَنْهُ فَانَّهُ یَحْمِلُ یَوْمَ الْقِیامَةِ وِزْراً خالِدینَ فیهِ وَ ساءَ لَهُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ حِمْلًا/ کسانى که از آن (قرآن) روى بگردانند روز قیامت بار سنگینى بر دوش مى rlm;کشند در حالى که جاودان، در آن خواهند بود و بد بارى است براى آنها در روز قیامت>> (طه/ 100 و 101)
اعراض به اصطلاح، پشت پا زدن و ترک عمل به آن است بر کسى صادق است که دستورات قرآن را عمل نکند مثلا یکى از دستورات قرآن حجاب است بىrlm; حجابى اعراض از او است، یکى نماز است یکى روزه است و غیر اینها.
عیاشى در ذیل حدیثى روایت نموده از حضرت امیر المؤمنین علیه السلام فرمود: شنیدم رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله فرمود: جبرئیل نازل شد بر من و گفت: <<سَیَکُونُ فِی أُمَّتِکَ فِتْنَةٌ قُلْتُ فَمَا الْمَخْرَجُrlm; مِنْهَا فَقَالَ کِتَابُ اللَّهِ فِیهِ بَیَانُ مَا قَبْلَکُمْ مِنْ خَیْرٍ وَ خَبَرُ مَا بَعْدَکُمْ وَ حُکْمُ مَا بَیْنَکُمْ وَ هُوَ الْفَصْلُ لَیْسَ بِالْهَزْلِ مَنْrlm; وَلِیَهُ مِنْ جَبَّارٍ فَعَمِلَ بِغَیْرِهِ قَصَمَهُ اللَّهُ وَ مَنِ الْتَمَسَ الْهُدَى فِی غَیْرِهِ أَضَلَّهُ اللَّهrlm;.../ به زودى فتنه rlm;اى در میان شما ظاهر مىrlm; شود، عرض کردم اى رسول خدا! راه نجات از آن چیست؟ فرمود: قرآن است که اخبار پیشینیان و آیندگان و داورى میان شما در آن است، آن کلامى است که حق را از باطل جدا مى rlm;کند، جدى است و شوخى نیست، هر ستمگری آن را ترک کند خداوند او را درهم مى rlm;شکند و هر کس هدایت را در غیر آن جستجو کند خداوند گمراهش مى rlm;سازد>> (تفسیر عیاشی جrlm;1 ج 3 فی فضل القرآن).
امام نهم،حضرت جواد علیه السلامنیز در نامه ای که به سعد الخیر نوشت عاقبت رویگردانی از قرآن را اینگونه بیان کرده است:
<<کُلُrlm; أُمَّةٍ قَدْ رَفَعَrlm; اللَّهُ عَنْهُمْ عِلْمَ الْکِتَابِ حِینَ نَبَذُوهُ وَ وَلَّاهُمْ عَدُوَّهُمْ حِینَ تَوَلَّوْهُ>>
هر جماعتى چون کتاب (قرآنrlm;) را کنار نهند، خدا علم کتاب را از ایشان مىrlm; گیرد و چون دشمن خود را دوست بدارند، او را بر آنان فرمانروا خواهد کرد.
سپس ایشان به دو نمونه از نمونهrlm; هاى رویگردانی از قرآن اشاره می کنند:
نمونه نخست: اداء حروف و تغییر دادن حدود آن
<<وَ کَانَ مِنْ نَبْذِهِمُ الْکِتَابَ أَنْ أَقَامُوا حُرُوفَهُ وَ حَرَّفُوا حُدُودَهُ فَهُمْ یَرْوُونَهُ وَ لَا یَرْعَوْنَهُ وَ الْجُهَّالُ یُعْجِبُهُمْ حِفْظُهُمْ لِلرِّوَایَةِ وَ الْعُلَمَاءُ یَحْزُنُهُمْ تَرْکُهُمْ لِلرِّعَایَةِ>>
از نمونه rlm;هاى کنار نهادن قرآن، آن است که حروف آن را (به هنگام خواندن) درست ادا کنند و حدود آن را تغییر دهند؛ قرآن را مى rlm;خوانند ولى احکامش را مراعات نمىrlm; کنند و نادانان به جهت آنکه الفاظ را حفظ کردهrlm; اند دلخوشند و علما به جهت آنکه (حقایق و احکام آن را) رعایت نکرده rlm;اند اندوهگینند.
نمونه دوم: واگذاری تفسیر قرآن به ناآگاهان
<<وَ کَانَ مِنْ نَبْذِهِمُ الْکِتَابَ أَنْ وَلَّوْهُ الَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَrlm; فَأَوْرَدُوهُمُ الْهَوَى وَ أَصْدَرُوهُمْ إِلَى الرَّدَى وَ غَیَّرُوا عُرَى الدِّینِ ثُمَّ وَرَّثُوهُ فِی السَّفَهِ وَ الصِّبَا فَالْأُمَّةُ یَصْدُرُونَ عَنْ أَمْرِ النَّاسِ بَعْدَ أَمْرِ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى وَ عَلَیْهِ یُرَدُّونَ فَ بِئْسَ لِلظَّالِمِینَrlm; بَدَلًا وَلَایَةُ النَّاسِ بَعْدَ وَلَایَةِ اللَّهِrlm; وَ ثَوَابُ النَّاسِ بَعْدَ ثَوَابِ اللَّهِ وَ رِضَا النَّاسِ بَعْدَ رِضَا اللَّهِ فَأَصْبَحَتِ الْأُمَّةُ کَذَلِکrlm;>> (کافی چاپ إسلامیه جrlm;8 ص 53 رسالة أبی جعفر ع إلى سعد الخیر).
نمونه دیگر از کنار نهادن قرآن آن است که کار (بیان و تفسیر آن را) به دست کسانى مى rlm;سپرند که علم آن را ندارند، این است که آنان را به پیروى هواى نفس وامىrlm;دارند و به پستى مى rlm;کشانند، دستگیرهrlm; هاى دین را تغییر مىrlm; دهند و کتاب خدا را به دست سفیهان و کودکان مى rlm;سپارند؛ در اینجا است که مردم به جاى آنکه به فرمان خدا کار کنند، به فرمان چنین کسانى کار مىrlm; کنند و این براى کسانى که این گونه ستمى روا داشتند، بد نتیجه rlm;اى است، یعنى: دوستى مردم به جاى دوستى خدا، و پاداش مردم به جاى پاداش خدا، و خرسندى مردم به جاى خرسندى خدا! پس (در چنین احوالى است) که امت بدین صورت (که گفته شد) در مىrlm; آید.
این محروم کردن مردم از آشنایى با مفسران واقعى قرآن، نتایج شوم خود را بر جاى گذاشت و آن خزانه علم را مُهر شده به پشت پرده غیبت برد. با این زمینه خالى از مفسران حقیقى قرآن، بسیارى از جاهلان و نااهلانrlm; دست به کار تفسیر قرآن و بیان معانى آن شدند، تا آنجا که گاهى به عنوان بیان باطن آن عرض اندام مىrlm; کردند. باز هم لطف خداوند شامل حال مؤمنین حقیقى شد که ائمه علیهم السلام، خزانه داران علم الهى هر از چند گاهى در فرصت rlm;هاى مناسب آن پارچه در هم پیچیده مهر شده را باز مىrlm; کردند و کلماتى اطمینان دهنده بر قلبrlm; ها از آن مىrlm; خواندند و دریچهrlm; هاى کوچکى از قرآن به روى ما باز مى rlm;کردند.
یادداشت: سید مهدی سیدمرادی
پس علاقه rlm;مندان به قرآن باید قدر این نعمت بزرگ را که مایه سعادت دنیا و آخرت است دانسته، در عمل به احکام دینیه و دستورات اخلاقیه آن اقدام نموده و در نشر آن کوشش کنند. چنانچه مردم از آیات قرآنى که در دسترس آنان است رویگردان شوند از درک حقایق و معارف آن، خود را بىrlm; بهره نموده و در صحنه قیامت بار سنگینى بر دوش مى rlm;کشند و به صورت محروم از رحمت، محشور خواهد شد. خداوند در این باره می فرماید: <<مَنْ اعْرَضَ عَنْهُ فَانَّهُ یَحْمِلُ یَوْمَ الْقِیامَةِ وِزْراً خالِدینَ فیهِ وَ ساءَ لَهُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ حِمْلًا/ کسانى که از آن (قرآن) روى بگردانند روز قیامت بار سنگینى بر دوش مى rlm;کشند در حالى که جاودان، در آن خواهند بود و بد بارى است براى آنها در روز قیامت>> (طه/ 100 و 101)
اعراض به اصطلاح، پشت پا زدن و ترک عمل به آن است بر کسى صادق است که دستورات قرآن را عمل نکند مثلا یکى از دستورات قرآن حجاب است بىrlm; حجابى اعراض از او است، یکى نماز است یکى روزه است و غیر اینها.
عیاشى در ذیل حدیثى روایت نموده از حضرت امیر المؤمنین علیه السلام فرمود: شنیدم رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله فرمود: جبرئیل نازل شد بر من و گفت: <<سَیَکُونُ فِی أُمَّتِکَ فِتْنَةٌ قُلْتُ فَمَا الْمَخْرَجُrlm; مِنْهَا فَقَالَ کِتَابُ اللَّهِ فِیهِ بَیَانُ مَا قَبْلَکُمْ مِنْ خَیْرٍ وَ خَبَرُ مَا بَعْدَکُمْ وَ حُکْمُ مَا بَیْنَکُمْ وَ هُوَ الْفَصْلُ لَیْسَ بِالْهَزْلِ مَنْrlm; وَلِیَهُ مِنْ جَبَّارٍ فَعَمِلَ بِغَیْرِهِ قَصَمَهُ اللَّهُ وَ مَنِ الْتَمَسَ الْهُدَى فِی غَیْرِهِ أَضَلَّهُ اللَّهrlm;.../ به زودى فتنه rlm;اى در میان شما ظاهر مىrlm; شود، عرض کردم اى رسول خدا! راه نجات از آن چیست؟ فرمود: قرآن است که اخبار پیشینیان و آیندگان و داورى میان شما در آن است، آن کلامى است که حق را از باطل جدا مى rlm;کند، جدى است و شوخى نیست، هر ستمگری آن را ترک کند خداوند او را درهم مى rlm;شکند و هر کس هدایت را در غیر آن جستجو کند خداوند گمراهش مى rlm;سازد>> (تفسیر عیاشی جrlm;1 ج 3 فی فضل القرآن).
امام نهم،حضرت جواد علیه السلامنیز در نامه ای که به سعد الخیر نوشت عاقبت رویگردانی از قرآن را اینگونه بیان کرده است:
<<کُلُrlm; أُمَّةٍ قَدْ رَفَعَrlm; اللَّهُ عَنْهُمْ عِلْمَ الْکِتَابِ حِینَ نَبَذُوهُ وَ وَلَّاهُمْ عَدُوَّهُمْ حِینَ تَوَلَّوْهُ>>
هر جماعتى چون کتاب (قرآنrlm;) را کنار نهند، خدا علم کتاب را از ایشان مىrlm; گیرد و چون دشمن خود را دوست بدارند، او را بر آنان فرمانروا خواهد کرد.
سپس ایشان به دو نمونه از نمونهrlm; هاى رویگردانی از قرآن اشاره می کنند:
نمونه نخست: اداء حروف و تغییر دادن حدود آن
<<وَ کَانَ مِنْ نَبْذِهِمُ الْکِتَابَ أَنْ أَقَامُوا حُرُوفَهُ وَ حَرَّفُوا حُدُودَهُ فَهُمْ یَرْوُونَهُ وَ لَا یَرْعَوْنَهُ وَ الْجُهَّالُ یُعْجِبُهُمْ حِفْظُهُمْ لِلرِّوَایَةِ وَ الْعُلَمَاءُ یَحْزُنُهُمْ تَرْکُهُمْ لِلرِّعَایَةِ>>
از نمونه rlm;هاى کنار نهادن قرآن، آن است که حروف آن را (به هنگام خواندن) درست ادا کنند و حدود آن را تغییر دهند؛ قرآن را مى rlm;خوانند ولى احکامش را مراعات نمىrlm; کنند و نادانان به جهت آنکه الفاظ را حفظ کردهrlm; اند دلخوشند و علما به جهت آنکه (حقایق و احکام آن را) رعایت نکرده rlm;اند اندوهگینند.
نمونه دوم: واگذاری تفسیر قرآن به ناآگاهان
<<وَ کَانَ مِنْ نَبْذِهِمُ الْکِتَابَ أَنْ وَلَّوْهُ الَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَrlm; فَأَوْرَدُوهُمُ الْهَوَى وَ أَصْدَرُوهُمْ إِلَى الرَّدَى وَ غَیَّرُوا عُرَى الدِّینِ ثُمَّ وَرَّثُوهُ فِی السَّفَهِ وَ الصِّبَا فَالْأُمَّةُ یَصْدُرُونَ عَنْ أَمْرِ النَّاسِ بَعْدَ أَمْرِ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى وَ عَلَیْهِ یُرَدُّونَ فَ بِئْسَ لِلظَّالِمِینَrlm; بَدَلًا وَلَایَةُ النَّاسِ بَعْدَ وَلَایَةِ اللَّهِrlm; وَ ثَوَابُ النَّاسِ بَعْدَ ثَوَابِ اللَّهِ وَ رِضَا النَّاسِ بَعْدَ رِضَا اللَّهِ فَأَصْبَحَتِ الْأُمَّةُ کَذَلِکrlm;>> (کافی چاپ إسلامیه جrlm;8 ص 53 رسالة أبی جعفر ع إلى سعد الخیر).
نمونه دیگر از کنار نهادن قرآن آن است که کار (بیان و تفسیر آن را) به دست کسانى مى rlm;سپرند که علم آن را ندارند، این است که آنان را به پیروى هواى نفس وامىrlm;دارند و به پستى مى rlm;کشانند، دستگیرهrlm; هاى دین را تغییر مىrlm; دهند و کتاب خدا را به دست سفیهان و کودکان مى rlm;سپارند؛ در اینجا است که مردم به جاى آنکه به فرمان خدا کار کنند، به فرمان چنین کسانى کار مىrlm; کنند و این براى کسانى که این گونه ستمى روا داشتند، بد نتیجه rlm;اى است، یعنى: دوستى مردم به جاى دوستى خدا، و پاداش مردم به جاى پاداش خدا، و خرسندى مردم به جاى خرسندى خدا! پس (در چنین احوالى است) که امت بدین صورت (که گفته شد) در مىrlm; آید.
این محروم کردن مردم از آشنایى با مفسران واقعى قرآن، نتایج شوم خود را بر جاى گذاشت و آن خزانه علم را مُهر شده به پشت پرده غیبت برد. با این زمینه خالى از مفسران حقیقى قرآن، بسیارى از جاهلان و نااهلانrlm; دست به کار تفسیر قرآن و بیان معانى آن شدند، تا آنجا که گاهى به عنوان بیان باطن آن عرض اندام مىrlm; کردند. باز هم لطف خداوند شامل حال مؤمنین حقیقى شد که ائمه علیهم السلام، خزانه داران علم الهى هر از چند گاهى در فرصت rlm;هاى مناسب آن پارچه در هم پیچیده مهر شده را باز مىrlm; کردند و کلماتى اطمینان دهنده بر قلبrlm; ها از آن مىrlm; خواندند و دریچهrlm; هاى کوچکى از قرآن به روى ما باز مى rlm;کردند.
یادداشت: سید مهدی سیدمرادی
برچسب ها:میلاد نور
السلام علیک یا سلطان خراسان...
ما را در سایت السلام علیک یا سلطان خراسان دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : 1kabotaranereza4 بازدید : 205